သက္ျငိမ္

ကိုယ့္ရဲ့ အခန္းငယ္ေလးထဲမွာေနတိုင္း
အားငယ္ထိတ္လန့္စြာ ပုန္းေအာင္းေန တစ္ေယာက္ထဲ
အလင္းေရာင္မ်ားေပ်ာက္ဆံုးသြား အထီးက်န္ကမဿဘာေလးပဲ
တစ္ေလာကလံုး ရြံမုန္း စိတ္နာေနဆဲ
ကိုယ့္ရင္ထဲမွာလည္း ေမွာင္မဲ ေပက်ံကာ ပူေလာင္ေနဆဲ
ေနေရာင္တစ္ခ်ို့က အခန္းထဲဝယ္ ဟိုဒီယိမ္းထိုး ကခုန္ဆဲ
ေရြွေရာင္ပန္းခင္း တစ္ခုလိုပဲ ေတြ့တယ္။

ကိုယ့္ရဲ့ စားပြဲအိုေလးထက္မွာ ျပန့္က်ဲ
စကဿကူ အပိုင္းအစေတြ ေဆးလိပ္တိုေတြနဲ့
ကံ့ေကာှပန္းေျခာက္တစ္ပြင့္ ဒါသက္ျငိမ္ ပန္းခ်ီကားပဲ
စကဿကန့္မ်ားေရတြက္ လက္ပတ္နာရီေလးရယ္
ဖ်ားနာျပီး အိုေဆြး ငိုေျကြး ဂစ္တာဟာ အသံမဲ့သြားတယ္
အဖန္တရာ ဆိုျပီးသား ေတးသြားလည္း ေခါက္ရိုးမ်ား က်ိုးေနတဲ့
စာအုပ္ေဟာင္းေလး တစ္အုပ္လိုပဲ ရွိတယ္

လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ စံုမက္ မနက္ကိုျကိုခဲ့
လမ္းေတြ မီးလင္းခ်ိန္ ညအစကို ျကိုမယ့္
ေန့ရက္မ်ား တိုက္စားသြား ဘဝဟာ ဘယ္လိုမ်ားလဲ
အခန္းအျပင္ဘက္ထြက္ေျပး စျကဝဠာအဆံုး
ေကာင္းကင္အမိုး ေဖာက္ခြဲ တစ္ေယာက္ထဲ ထိုင္ေနတာ အိပ္မက္တယ္

ယံုျကည္ေမ်ွာှလင့္ခ်က္ လမ္းမအလယ္ လူတစ္ေယာက္ မူးလဲေနတယ္
မပီမသ ဆဲေရးသံရယ္ ျကားတယ္
ျပတင္းေပါက္တံခါး ဖြင့္ျကည့္ေတာ့
အား.. ညေနခင္းပဲ
လင္းလက္ ေတာက္ပဆဲမွာ ရုတ္တရက္ပဲ
ကြဲအက္လြင့္ေျကြသြားတယ္ အို ညေနျကယ္...။


က်ြန္ေတာှအျကိုက္ဆံုး သီခ်င္းတစ္ပုဒ္
Tags : Htoo Eain Thin , Song