နားခါးတယ္

နားခါးတယ္


ငါ့စကားသံမ်ားက
ဓါးသြားလို မထက္ျမေတာ့
အားလံုးက မစိုးရြံခဲ့ျကဘူး

ငါက ဦးကိုညြွတ္ထားတယ္
မ်က္စိကို ပိတ္ထားတယ္
နားေတြကို အေဝးပို့ထားတယ္
အသက္ကို ျပင္းျပင္းရွူတယ္
ရင္ထဲက မီးကို ျငိမ္းတယ္။

သူတို့က စကားကို ခက္ထန္စြာ ဆိုတယ္
ေခါင္းေတြကို ေမာ့ထားတယ္
မ်က္စိေတြက ငါ့ဆီမွာ စူးစိုက္တယ္
ငါ့အသက္ရွူသံေတြကို နားစြင့္ေနတယ္
အသက္ကို ျပင္းျပင္းရွူျပီး
ရင္ထဲမွာ မီးကို ေမြွးတယ္။

ငါ့မွာက အမုန္းတရားမရွိဘူး
ငါ့ေျခေထာက္ေပါှ ငါရပ္တယ္
ပညတ္ေတြ ျပဌာန္းခ်က္ေတြ စည္းမ်ဉ္းေတြ
ငါ့ကို လာမထုတ္ျကနဲ့
နားခါးတယ္
မင္းတို့ရဲ့ အေျကာင္းတရားေတြက
ငါ့ကို အက်ိုးတရား လာမျဖစ္ေစနဲ့
နားခါးတယ္

ငါ့ဘဝဟာ စူးနစ္ခဲ့
အညစ္အေျကးေပါင္းစံု ပံုဖို့ခံခဲ့ရျပီးတဲ့
အပင္တစ္ပင္လို
ေမြွးပ်ံ့ေသာ အပြင့္တစ္ပြင့္ ပြင့္လာမွ
ငါ့အေျကာင္း ေကာင္းသတင္း မေကာင္းသတင္း ေရးဖြဲ့ဖို့ မစဉ္းစားျကနဲ့
နားခါးတယ္။

17 March, 2006

Tags : NLS , Poem